روش جدیدی برای رده بندی ژورنالهای تخصصی

اکنون برای رده بندی ژورنالهای تخصصی از روشی استفاده می شود به نام ضریب تاثیر (آی اف) که در اواسط دهه پنجاه میلادی توسط – گارفیلد -- پیشنهاد شد . ضریب تاثیر رابطه مستقیم با تعداد مراجعاتی دارد که به مقالات ژورنال می شود. این مراجعات مهم نیست که توسط مقالات همان ژورنال باشد یا مجلات دیگر به این ژورنال رجوع داده باشند. تعداد مراجعاتی که به مقالات یک ژورنال در سالهای دوهزارو شش وهفت شده را می شمارند و تقسیم می کنند برکل مقالات ژورنال در سال دوهزاروهشت. این روش باعث شده که طی چند سال گذشته سردبیر بعضی از ژورنالها نویسندگان را تشویق (مجبور) کنند که در مقاله ارسالی به دیگر مقالات همان ژورنال ارجاع کنند مگر نه چاپ مقاله نویسنده به خطر می افتد. با این روش ضریب تاثیر مجلاتی مثل

Chaos, Solitons & Fractals

برابر سه می شود درحالی که مجلاتی مثل -- ترنزکشن آی تریپل ای -- دارای ضریب نفوذ حدود دو هستند

روشی را که به آن – آیگن فاکتور-- می گویند (در پست قبلی دکتر قدسی به آن اشاره شده است) به نظر روش منطقی تری می آید. این فاکتور بیانگر احتمالی است که متخصصین یک رشته به ژورنالی رجوع کنند. حیطه بررسی ژورنال به این ترتیب وسیعتر می شود. برای توضیح روش این سناریو را در نظر بگیرید که شما برای تحقیق در رشته مثلا مهندسی کامپیوتر به کتابخانه مراجعه می کنید و مجله ای را در رشته خودتان بر می دارید ویکی از مقالات مجله را به صورت تصادفی می خوانید و برای ادامه تحقیق یکی از مراجع مقاله را انتخاب می کنید و بسراغ آن مقاله در ژورنال دیگر می روید و این کار را تا بی نهایت ادامه می دهید. درصد مواقعی که به هر ژورنال در این مسیر برخورد می کنید – آیگن فاکتور – آن ژورنال است. اگر آزمایش فوق به تعداد کافی تکرار شود می تواند معیاری از اهمییت ژورنال در جامعه متخصصین رشته باشد. البته این توضیح مختصر روش است و جزئیات زیاد تری طراحان روش ارائه داده اند. مجلاتی که فقط خودشان به خودشان رجوع می دهند و اکنون از ضریب تاثیر بالایی برخوردارند در مسیرهای تصادفی روش جدید قرار نمی گیرند زیرا احتمال رجوع مقالات ژورنالهای دیگر به آنها خیلی کم است. قرار نگرفتن در مسیرهای تصادفی به معنی کم بودن ارزش علمی ژورنال است