بقیه‌ی این مقاله
اصل مقاله
بقیه‌ی این مقاله
اصل مقاله
با توجه به این‌که این کارها اکثراً بدون اطلاع استاد و توسط دانش‌جو صورت می‌گیرد. استاد همکار را در دانشگاه ارومیه پیدا کردم و دیروز تلفنی با او صحبت کردم، و گفتم که از سوی کنفرانس صحبت می‌کنم و می‌خواهم اطمینان پیدا کنم که ایشان به عنوان نویسنده‌ی اول از ارسال این دو مقاله به کنفرانس آگاه هستند. رشته‌ی تحصیلی و پژوهشی این همکار محترم کوچک‌ترین ارتباطی به رشته‌های علوم یا مهندسی (و به خصوص رشته‌ی کامپیوتر) نداشت. بدین لحاظ مطمئن بودم که دانش‌جویان فقط اسم ایشان را گذاشته‌اند.
در تماس تلفنی، با کمال تعجب دکتر .. فرمودند که از این دو مقاله اطلاع کافی دارند و دو دانش‌جوی نویسنده را می‌شناسند و خیلی از آقای ... (که دانش‌جوی دوره‌ی الکترونیکی دانشگاه علم و صنعت بوده‌اند) تعریف کردند. از ایشان پرسیدم که چطور زمینه‌ی پژوهشی ایشان با مقاله اینقدر متفاوت است. پاسخ او البته جالب بود که «این روزها کامپیوتر در همه‌ی رشته‌ها رسوخ کرده است!» به هر حال ایشان به من اطمینان داد که از ارسال این دو مقاله مطلع است و درخواست کرد که کنفرانس جواب را زودتر بدهد.
با این وجود من مطمئن هستم که این استاد خود در این سرقت نقشی نداشته است. اما آقای دکتر! آیا این دو مقاله ارزش مخدوش شدن اعتبارتان پیش همین دانش‌جویان را داشت؟ چه بگویم؟
متاسفانه با خبر شده ام که تعداد مقالات جعلی در کنفرانس امسال انجمن کامپیوتر بسیار زیاد است. به نظر می‌رسد که برخی در انجام این کار جسور تر شده اند.
پ.ن:
یکی از کارهایی که کنفرانس‌های داخلی باید بکنند و فکر کنم کنفرانس انجمن کامپیوتر نکرده است آنست که کتبا فرمی را برای هر مقاله‌ی ارسالی بخواهد که تک تک نویسندگان امضا کنند که آنها از مقاله‌ی ارسالی آگاه هستند و مسولیت هر گونه تخلفی را می‌پذیرند. در واقع کنفرانس‌های داخلی باید تا قبل از دریافت این چنین فرمی تا مهلت مقرر مقاله را نپذیرند و آنرا به داوران نفرستند.
پ.ن ۲: پس از اظهار نظرهای فراوان و با پوزش از تاخیر ناخواسته، هر سه نام سیاه شد.
