در سال 1971 آقای چوآ استاد دانشگاه برکلی در ژورنال تئوری مدار - آی تریپل ای - مقاله ای می نویسد تحت عوان "ممریزتور: عنصر گمشده" . این مقاله در مورد المان شماره چهار مدارهای الکتریکی است. سه المان دیگر همانا مقاومت و خازن و سلف می باشند که در اواسط قرن هجدهم (خازن) و اواسط قرن نوزدهم ساخته شده اند. تمام مدارهای الکتریکی با هر پیچیدگی که باشند با استفاده از این سه عنصر طراحی می شوند و عناصری مانند ترانزیستورها در واقع رفتار ترکیبی از این سه عنصر را شبیه سازی می کند. در سال جاری میلادی آقای استانلی وویلیامز و همکارانش در آزمایشگاههای اچ پی در کالیفرنیا آنچه که پروفسور چوآ در 1971 گفته بود را ساختند. نتایج آن نیز در ژورنال نیچیر و تمام سایت های خبری اعلام شد. احتمالا به زودی مسیر حرکت تکنولوژی دگرگون می شود و کامپیوترها با داشتن المانهای حافظه که رفتار نرون های مغز انسان را شبیه سازی می کند تحول مجددی در زندگی بشر ایجاد خواهند کرد.
دلیل اینکه این بحث را در اینجا مطرح می کنم آن است که به ارزش مقاله پروفسور چوآ اشاره نمایم. ارزش این مقاله چقدر است؟ به صورت کمی چگونه روی این مقاله ارزش بگذاریم؟ یکی از راه ها استفاده از ضریب تاثیر ژورنال است. اولا ژورنال مذکور دیگر چاپ نمی شود و جای آنرا ژورنال مدارها و سیستم ها گرفته است که دارای ضریب تاثیر هفت دهم می باشد. تحت شرایطی که ژورنال آقای دکتر "الناشی" دارای ضریب تاثیر 3 است. شاید راه بهتر تعداد ارجاعات به مقاله است که تعداد این ارجاعات به مقاله یاد شده قبل از اعلام ساخت ممریزتور در سال 2008 فقط 9 تا بوده است. تعداد رجوعات به یکی از مقالات دکتر "الناشی" 300 می باشد.
