چند سال است که شاهد افزایش تعجبآور ارسال مقالات به کنفرانسهای داخلی بودهایم. مثلاً در کنفرانس سال پیش انجمن کامپیوتر ایران که در دو بخش بینالمللی به زبان انگلیسی و داخلی برگزار شد، حدود ۱۵۰۰ مقاله ارسال شد. متاسفانه به همین نسبت شاهد افزایش هم مقالات تقلبی و هم مقالات به زعم بنده spam بودیم.
حالا اینکه اصولاً اینهمه مقاله را با چه کیفیتی میشود داوری کرد، نیاز به بحث فراوانی دارد که بماند برای بعد، هر چند به نظر بنده این مطلب یکی از دلایل مهم افت کیفی کنفرانسهای داخلی است که آنهارا تا سطح کنفرانسهای دانشجویی پایین آورده است.
اما در این یادداشت میخواهم اموری را پیشنهاد کنم که فکر میکنم در صورت اجرا درصد مقالات تقلبی کم شود و متخلفان احتمالی از انجام آن واهمه داشته باشند.
۱- ارسال مقالات حتماً به صورت اینترنتی باشد و فقط مقالاتی پذیرفته شوند که آدرس ایمیل همهی
نویسندگان قید شده باشد.
۲- متنی با عنوان «رعایت اخلاق حرفهای» یا مشابهی آن تهیه شود تا ارسال کننده حتماً قبل از ارسال آنرا تایید کند. در این متن محترمانه عواقب کشف هرگونه تقلب در مقاله ذکر شود.
۳- خود مقالهی ارسالی و نیز اصول ذکر شده در «رعایت اخلاق حرفهای» توسط ایمیل به
تکتک نویسندگان مقاله ارسال شود. و گفته شود که عدم دریافت پاسخ منفی از سوی هر نویسنده به منزلهی آگاهی و تایید او از محتوای کامل مقالهی ارسالی و پذیرش مقررات کنفرانس است. یعنی در صورت کشف هرگونه تقلب، تکتک نویسندگان (بهخصوص استاد) مسوول خواهد بود. قبلاً اگر مقالهی تقلبی کشف میشد، استاد (شاید بهدرستی) میگفت که دانشجو این کار را کرده و او از آن بیاطلاع است. این بند برای پیشگیری از چنین وضعیتی است و اینکه استاد وادار شود مقالات به اسم خود را قبل از ارسال به دقت بیشتری بخواند.
۴- در «رعایت اخلاق حرفهای» محترمانه ذکر شود که در صورت کشف هر گونه تخلف در مقاله و اثبات آن در یک کمیتهی خاص و بسته به سطح تخلف از اصول دکر شده، موارد همراه با مدارک به دانشگاه یا موسسهای که نویسنده کار میکند کتباً ارسال و درخواست برخورد قانونی خواهد شد. همچنین اطلاع داده شود که در صورت اثبات تخلف جدی همهی نویسندگان در لیست سیاهی قرار خواهند کرفت و مقالات ارسالی آنان تا چند سال بعد مورد قبول قرار نخواهد گرفت.
۵- صد البته اینها همه بهشرطی عملی است که مسولان کنفرانس واقعاً بخواهند که در برخورد با تقلبهای اثبات شده جدی باشند.