در ایران امروز، اکثر خبرهای خواندنی و تصاویر دیدنی دارای منبع خبرگزاری مهر هستند. این خبرگزاری بدون وارد شدن به بحث‌ها و جنجال‌های روز معمولا به انتشار اخبار جالب و تحلیل‌های عمیق می‌پردازد و در یک کلام از نظر جلب توجه قشر تحصیل کرده هم اکنون در جایگاه مناسبی است. خبرگزاری مهر تنها در یک ماه گذشته پنج خبر و گزارش در مورد دستبرد علمی منتشر نموده است.
این گزارش به مصاحبه با مسئولان ده دانشگاه ایرانی می‌پردازد که از آنها سوال شده که اولا آیا اساسا چنین مشکلی را قبول دارند. دوما دانشگاه مطبوع آنها برای مقابله با این امر چه کرده است.
در ژاپن، ایتالیا و پاکستان و چین چه اقداماتی برای مقابله با دستبرد فکری صورت گرفته است.
گزارشی از پایان‌نامه تکراری دفاع شده در دانشگاه اصفهان و در حوزه علوم پایه. معاون پژوهشی وزارت علوم در این مورد گفته در چنین مواردی هم با دانشجو و هم با استاد متخلف شدیدا برخورد می‌شود.
به بهانه کشف یک پایان‌نامه تقلبی در حوزه علوم انسانی، مصاحبه‌ای ترتیب شده است با رییس مرکز اسناد و مدارک علمی ایران (سابق! - نام جدید پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات). ایشان در مصاحبه گفته‌اند «159 هزار پایان‌نامه بر روی سایت ایران داک قرار دارند. هر پایان‌نامه‌ای که در هر دانشگاهی دفاع شود بر روی ایران‌داک قرار می‌دهیم.»
من از خواندن این خبر بسیار شاد شدم چرا که دیگر بساط خرید پایان نامه‌های قدیمی از مغازه‌های فتوکپی جمع می‌شود و استادان و داوران می‌توانند قبل از جلسه دفاع به راحتی کپی نبودن پایان نامه را کنترل کنند. اما خوشحالی من زیاد طول نکشید. بعد از رفتن به ایران داک و گشتن ده‌ها سوراخ و سمبه در این سایت بالاخره صفحه جستجوی پایان نامه را پیدا کردم و خوشحالی‌ام تمام شد. در این صفحه نمی‌توان در متن پایان‌نامه جستجو کرد و در واقع اساسا متن تقریبا هیچ کدام از پایان نامه ها در سایت نیست و آن تعداد اندکی هم که متن دارند به پانزده صفحه محدودند. پایان‌نامه های موجود بسیار قدیمی و اکثرا مربوط به قبل از انقلاب هستند و بعد از آن عنوان پایان نامه‌ها نه از طریق دانشگاه‌ها بلکه از طریق ثبت مستقیم توسط خود دانشجو به سایت اضافه شده‌اند و خلاصه بر خلاف ادعاهای رییس سازمان، هیچ ویژگی مفیدی در این پایگاه مشاهده نمی‌شود.
یک ماجرای جالب: در یکی از کشورها دانشجو مقاله‌ای منتشر می‌کند که تنها یک پاراگراف آن از مقاله‌ای دیگر کپی شده است. پس از فاش شدن این جریان دانشجو به گناه خود اعتراف می‌کند ولی دانشگاه تمام مسئولیت را متوجه استاد می‌داند و بلافاصله او را اخراج می‌کند و برای دانشجو هم مجازاتی در نظر نمی‌گیرد، آنهم برای خطایی نه چندان بزرگ که بسیار بعید است موجب پس فرستادن مقاله منتشر شده شود.
آیا این داستان تعجب‌آور است. بله حق دارید، تا نفهمید آن کشور کجاست نمی‌دانید که باید تعجب کنید یا نه. مثلا اگر بگویم این اتفاق در ژاپن افتاده احتمالا تعجب می‌کنید که این ژاپنی‌ها دیگر سختگیری و مسئولیت‌شناسی را از شور به در کرده‌اند. اما اگر بگویم این اتفاق در ایران اتفاق افتاده چطور؟ در کشوری که تعدادی از صاحب منصبانش هر کدام چند مقاله قلابی مردود شده بعد از انتشار دارند و گردنشان را هم بالا می‌گیرند و اصلا عین خیالشان نیست. مسلما هیچ تعجبی نمی‌کنید چون قضیه سوزن و دروازه در این مملکت کاملا عادی است. به هر حال تعجب نکنید. این اتفاق در دانشگاه ارومیه رخ داده است.
