آیا ارائه مصداق های تقلب بدون ذکر نام مفید است؟

باسمه تعالی- امروز، به درخواست یکی از همکاران، یکی از پست هایم در این بلاگ، که به بیان دو مصداق تقلب پرداخته بود، را حذف کردم. آن همکار محترم نگران این بود که خوانندگان فرض می کنند که مصداق ها از دانشکده ما است و در نتیجه پست کردن آن برای آبروی دانشکده خوب نیست. هرچند که به احترام ایشان درخواستشان را پذیرفتم و عمل کردم، ولی نگرانی ایشان را تایید نمی کنم. آبروی دانشکده را در درجه اول آن می برد که تقلب می کند و این مختص دانشکده ما نیست و خوشبختانه افراد خاطی در جمع ما آنقدر کم اند که به شمارش نمی آیند. بر عکس، ذکر مصداق ها، البته بدون نام و از طرف خود ما، به کسانی که مورد را شنیده اند یاد آور می شود که کلیت دانشکده سلامت است و این خلاف ها را برنمی تابد. به عنوان یک مثال متقابل در یکی از دانشکده ها فردی ترجمه کامل یک کتاب معتبر را به عنوان تالیف خود چاپ کرده است. خبر آن همه جا رفته است. اگر استادان آن دانشکده از این کار اظهار برائت نکنند، که هنوز نکرده اند، آیا نباید آنان را به حداقل بی تفاوتی به این عمل غیر اخلاقی متهم کرد؟ نگرانی من از آن است که کسی تقلب کند و از کار خود پشیمان نباشد و بر عکس از کار خود دفاع کند و باین ترتیب حداقل در حوزه اطراف خود فرهنگ تقلب و "بزن و ببر" را گسترش دهد. به آن همکار محترم می گویم نصیحت کردید و من پذیرفتم در حالیکه خلافی مرتکب نشده بودم. اما آیا اگر خاطی را نصیحت کردیم و به خلافش ادامه داد چه کنیم؟ اگر بدون ذکر نام مصداق را ، از باب "ادب آموزی از بی ادبان" ارائه کنیم شاید از ترس آبرو در رفتارش تجدید نظر کند. آبروی هیچ دانشکده ای با ذکر مصداق های اندک شمار اعمال مغایر با اخلاق علمی نمی رود، بلکه عدم برخورد با خاطی و در نتیجه گسترش فرهنگ تقلب کردن آبرو خواهد برد، البته اگر در آن صورت آبروئی بماند! اگر برخورد نمی کنیم اظهار برائت بازدارنده است و حفظ آبرو می کند. نظر همکاران برایم راهگشا و مغتنم است.